Recenzja gry – GrimGrimoire OnceMore.

GrimGrimoire to produkcja, która powinna być dobrze znana miłośnikom retro gier video (PlayStation 2). Swego czasu tytuł zyskał naprawdę spore grono fanów. Nic więc dziwnego, że po latach postanowiono go odpowiednio „odświeżyć”. Za projekt ten zabrali się twórcy oryginału, czyli Vanillaware i Nippon Ichi Soft (NIS America). Efektem ich pracy jest gra GrimGrimoire OnceMore. Czy tytuł ten dorównuje pierwowzorowi i podobnie jak on zapewnia graczowi masę doskonałej rozrywki? O tym można się przekonać, czytając naszą recenzję.

Magiczne nauczanie i wielkie kłopoty.

Wcielamy się tutaj w postać młodej i uroczej adeptki magii Lillet Blan. Bohaterka promienieje ze szczęścia z powodu dostania się do wymarzonej magicznej szkoły. Placówka ta to nie Hogwart, a pełnoprawna wieża magów rodem z klasycznych opowiadań fantasy. Miejsce to przepełnia niezwykła atmosfera, niezwykłe moce, niezwykli bohaterowie (zarówno uczniowie, jak i nauczyciele) oraz masa skrywanych sekretów. Po kilku pierwszych dniach spędzonych na poznawaniu nauczycieli i uczniów oraz przyswojeniu podstaw magii, Lillet wplątuje się jednak w coś niezwykle poważnego. Potężna siła zagraża bowiem temu miejscu oraz jego mieszkańcom. To od młodej czarodziejki (a wsadzie to od nas) zależne będzie czy mroczna tajemnica zostanie odkryta i czy świat nie pogrąży się w katastroficznym chaosie.

Sam zarys historii pokazuje, że mamy tutaj do czynienia z dosyć prostymi założeniami scenariusza. Opowieść nie jest może jakoś nadmiernie innowacyjna czy rewolucyjna, na pewno jednak posiada ona niezaprzeczalny urok. Pomimo swojej pewnej „fantazyjnej” schematyczności w kilku miejscach potrafi ona również mile zaskoczyć i naprawdę mocno angażuje gracza. Jest to po części zasługa świetnie wykreowanych różnorodnych bohaterów (na czele z Lillet), których obserwujemy na ekranie konsoli i poznajemy pewne ich sekrety.

Magiczny RTS.

GrimGrimoire OnceMore to nie tylko angażująca magiczna historia, ale przede wszystkim spora dawka taktycznych bitew. Mamy tutaj bowiem do czynienia z produkcją z segmentu strategii czasu rzeczywistego.

Rozgrywka dzieli się na dwa różne etapy. Pierwszy z nich to w pełni udźwiękowione scenki przerywnikowe (przed i po bitwie) posuwające historię do przodu, odkrywające nowe tajemnice wieży magów, pogłębiające lore gry i pozwalające lepiej poznać bohaterów.

Drugi element to potyczki toczące się na mapie 2D (różne wielkości) będącej niczym innym jak piętrami wieży. Toczone bitwy obserwujemy z boku (przekrój budynku), dzięki czemu mamy dobry wgląd w przebieg walki (kamerę można dodatkowo przybliżać i oddalać). Głównym celem każdej bitwy/misji jest jak łatwo można się domyśleć, pokonanie przeciwnika, przez zniszczenie jego „bazy” i jednostek.

Magiczna różnorodność, wyzwania i wprowadzone nowości.

Skoro mamy tutaj do czynienia z „magiczną” historią to nasze oręże musi być równie „fantazyjne”. Podstawę stanowią tutaj cztery typy szkół magii (urok, nekromancja, czarnoksięstwo, alchemia), które odblokowują się wraz z postępami historii. Każdy z rodzajów magii posiada unikatowe dla siebie jednostki, które można przywołać. Mają one swoje indywidualne zdolności, z których należy korzystać, aby odnieść zwycięstwo (szczególnie ważne jest to na wyższym poziomie trudności). Magia ma również swoje mocne i słabe strony. Całość oparta jest na dosyć standardowych zasadach gry papier-nożyce-kamień. Podczas bitew musimy więc zwracać uwagę, jakiego rodzaju magią dysponuje przeciwnik, aby go odpowiednio skontrować.

Początek każdej misji to przejęcie kryształów (stanowiących źródło many). Zebranie jej odpowiedniej ilości pozwala nam materializować nowe „zabudowania” (wieżyczki obronne czy miejsca przywołań poszczególnych jednostek). Ilość przywołanych chowańców jest ograniczona (tak samo, jak ilość many w danym krysztale). Każda bitwa wymaga więc od nas taktycznego myślenia i planowania naszych ruchów.

Obok konieczności wykonania głównego zadania, mamy tu również możliwość realizacji dodatkowych celów misji. Nagrodą są monety, które następnie wykorzystujemy w specjalnym drzewku rozwoju (nowość w stosunku do podstawowej wersji). Każda magia posiada swoją osobną gałąź. Możemy tam między innymi ulepszać np. wieżyczki obronne, siłę poszczególnych jednostek, ilość ich HP czy zmniejszać koszt przywołania. Możliwości jest sporo i są one częściowo zależne od poziomu trudności, na jakim gramy.

Jeśli chodzi o dalsze ulepszenia gry (w stosunku do oryginału z 2007 roku), które poprawiają rozgrywkę, to mamy tutaj również okazję raz podczas bitwy skorzystać z tak zwanej „wielkiej magii”. Wykorzystanie potężnego zaklęcia może odmienić oblicze potyczki (dodać potrzebnej many, wyleczyć jednostki, zadać obrażenia przeciwnikowi czy zatrzymać na pewien moment płynący czas). Ciekawą i często wykorzystywaną „nowością” jest również system przyspieszania czasu. Sprawdza się to np. w momencie, kiedy czekamy, aby zebrać odpowiednią ilość many lub chcemy przewinąć niektóre rozmowy.

Cała rozgrywka dla kogoś, kto nie jest wielkim fanem RTS-ów, może wydawać się mocno skomplikowana. Gra w licznych samouczkach bardzo dobrze jednak pozwala użytkownikowi przyswoić podstawy zabawy. Do tego najniższy poziom trudności jest na tyle prosty, że nikt nie powinien mieć trudności z przejściem tytułu. Bardziej wymagający i doświadczeni gracze mogą skorzystać z opcji „hard”, która naprawdę potrafi stanowić niemałe wyzwanie. Na tym poziomie taktyczne myślenie i wykorzystywanie wszystkich zalet podległych jednostek jest koniecznością, jeśli chce się zaliczyć misję.

Urokliwa otoczka fantasy.

Tym, co na pewno momentalnie zwróci uwagę każdego pasjonata gier wideo widzącego GrimGrimoire OnceMore czy to na screenach, czy materiałach wideo, jest kolorowa i mocno fantazyjna otoczka wizualna. Cały ten element gry został przez twórców przeprojektowany, tak aby w pełni dopasować się do wymogów współczesności i znacznie większych oczekiwań graczy. Bardziej szczegółowe grafiki dotyczą zarówno samych map bitewnych (te z racji miejsca akcji są jednak dość powtarzalne), projektów postaci czy fabularnych scenek przerywnikowych. Z tym elementem tytułu powiązana jest również dostępna w grze bogata (90 obrazów) galeria pięknych grafik (odblokowanych za poszczególne misje). Można to potraktować jako bonusowy cyfrowy artbook.

Sterowanie.

RTS-y są gatunkiem mocno kojarzonym z rynkiem PC, głównie ze względu na specyficzne sterowanie dostosowane głównie do myszki i klawiatury. W przypadku recenzowanego tytułu twórcy postarali się jednak najlepiej jak tylko mogli, wykorzystać możliwości i potencjał gamepada. Sterowanie jest tutaj nie tylko bardzo płynne i przyjemne, ale również dość precyzyjne, nawet jeśli gramy na najwyższym poziomie trudności i liczy się dosłownie każda sekunda. Jedyną malutką wadą, do której można się tu przyczepić to szybkie przełączanie się pomiędzy różnymi typami jednostek. Gra przełącza się pomiędzy jednostkami (krzyżak), które w danym momencie widzimy na ekranie. Nie ma więc możliwości wyboru chowańców np. z innej części mapy (lub przynajmniej ja takowej opcji nie odkryłem).

Podsumowanie.

Fanów oryginału raczej nie trzeba specjalnie przekonywać, żeby sięgnęli oni po GrimGrimoire OnceMore. Jeśli jednak ktoś nie zna pierwowzoru, lubi strategie, magię, fantazyjną otoczkę i chce się oddać wciągającej rozgrywce, to gorąco polecam.

Źródło: YT NIS America.

• Producent: Vanillaware
• Wydawca: Nippon Ichi Soft.                            
• Platformy: PS4, PS5, Switch
• Platforma testowa: Switch
• Data wydania: 7 kwietnia 2023

Zarówno ten tytuł, jak i inne ciekawe gry znajdziesz na Ceneo.pl