Satyra przez duże „S” – recenzja komiksu Oszołomiające bajki urłałckie

Wydawnictwo Kultura Gniewu nieustannie dostarcza na nasz rynek masę niesamowitych i mocno nietuzinkowych tytułów. Nie inaczej jest w przypadku albumu Oszołomiające bajki urłałckie. Zresztą biorąc pod uwagę twórcę tego dzieła, nie mogło być przecież inaczej.

Garść faktów.

Na sam początek recenzji warto przybliżyć mniej obeznanym miłośnikom komiksów, kilka faktów na temat tego tytułu, jak i samego autora.

Krzysztof „Prosiak” Owedyk to twórca, który swoją przygodę z komiksem rozpoczął już bardzo dawno temu. Pierwszą poważną „rozpoznawalność” przyniosły mu lata 90. i wydawane wtedy przez niego mocno zaskakujące komiksowe ziny. Z biegiem kolejnych lat jego twory docierały do szerszej grupy odbiorców, pozwalając mu przeobrazić się z undergroundowego twórcy w jednego z lepszych rodzimych autorów powieści graficznych.

Jeśli chodzi zaś o sam album Oszołomiające bajki urłałckie, mamy tutaj do czynienia ze zbiorem historii, które pojawiały się w różnych etapach twórczości autora. Są tutaj opowieści powstałe w latach 90., takie pamiętające przełom wieków oraz twory, które nigdy wcześniej nigdzie nie były publikowane. Po dzieło mogą więc sięgnąć zarówno nowi czytelnicy, jak i tacy, którzy dobrze znają twórczość artysty.

Oszałamiające bajki pełne prześmiewczego humoru.

Autor w swoim stylu, serwuje tutaj czytelnikowi masę zaskakującej i mocno nietuzinkowej treści. Bawi się on sprawdzonymi konwencjami, przerabiając je i dostosowując do własnych potrzeb. Album po brzegi zostaje wypchany zaskakującą treścią, w której twórca na swój własny szalony sposób interpretuje dobrze znane bajki/baśnie/legendy. Zagłębiając się więc w kolejnych krótkich (najczęściej jednostronicowych komiksach), mamy okazję zobaczyć między innymi wielki spryt Kota w półbutach, poznać azjatyckie oblicze Wiśniowego Kapturka, dowiedzieć się dlaczego Antek Muzykant zdecydował się na „karierę” wokalną, odkryć specyficzne upodobania księcia, który zakochał się w „zapachu” Kopciuszka czy prześledzić prawdziwe losy Jenosika.

Każda z dostępnych tutaj historii to nie tylko mocno żartobliwa interpretacja materiału źródłowego, ale również sposób na pokazanie przez autora wielu ludzkich przywar. Nie boi się on tutaj na zastosowanie mocnej satyry, dotykającej zarówno ludzi, jak i wielu aspektów ich życia. Kpi z „zabobonów” starych ludzi, obrywa się również klerowi czy politykom. Większość z tego typu treści nie jest podana w nazbyt oczywistej formie i mamy tutaj okazję sami odkryć zaewoluowane nawiązania/znaczenia. W kilku historiach autor nie bawi się jednak w konwenanse i serwuje te treści czytelnikowi w sposób dużo bardziej bezpośredni. Prześmiewczy charakter komiksowych opowieści dotyka naprawdę szerokiego spektrum tematów. W kilku przypadkach twórca balansuje na granicy przysłowiowej akceptowalności, dla niektórych potencjalnych odbiorców może nawet ją przekraczając.

Rysunki.

Obok świetnego humoru i dobrze prowadzonego tempa kolejnych opowieści, album potrafi również zachwycać oprawą graficzna. Rysunki charakteryzujące specyficzny, ale przyciągający uwagę styl twórcy, mocno zapadają w pamięć i stają się doskonałym uzupełnieniem satyrycznej treści.

Podsumowanie.

Oszołomiające bajki urłałckie są więc albumem, po który powinni sięgnąć wszyscy ci miłośnicy komiksów, którzy szukają czegoś mocno rozrywkowego, nastawionego na poprawę humoru przy jednoczesnym poruszeniu wielu trudnych i zaskakujących treści.