Egipskie klimaty – recenzja mangi IM: Wielki Kapłan Imhotep #1

Studio JG w ostatnim czasie zasypuje nasz rynek sporą ilością nowych tytułów. Jednym z nich jest IM: Wielki Kapłan Imhotep #1. Pora więc sprawdzić, czy ten shōnen ma coś ciekawego do zaoferowania i czy zdoła zjednać sobie spore grono fanów.

Jedną z głównych bohaterek serii jest nastoletnia Hinome. Dziewczyna z pozoru to najzwyklejsza Japońska licealistka, która niczym specjalnym nie wyróżnia się na tle swoich rówieśników. Rzeczywistość jest jednak o wiele bardziej złożona i pokręcona. Według plotek na jej rodzinie ciąży prastara klątwa, a dom w którym mieszka pełny jest przerażających duchów. Jak to zwykle bywa, w plotkach jest pewne ziarno prawdy. Nastolatka zobowiązana jest bowiem do ciągłego milczenia, gdyż próba wypowiedzenia jakichkolwiek słów kończy się buchaniem z jej ust gorących płomieni. Wszystko w jej życiu zmienia się pewnego dnia, kiedy to na ulicy zderza się z pewnym dość specyficznie ubranym chłopakiem. Ciąg zwariowanych wydarzeń sprawia, że ta dwójka stanie się dla siebie bardzo ważna. Nowy „przyjaciel” rodziny okazuje się obudzonym po tysiącleciach snów wielkim kapłanem starożytnego Egiptu. Imhotep jako „specjalista” od walki z ponadnaturalnymi istotami zwanymi „magai”, szybko wyczuwa, że Hinome jest opętana przez jednego z nich. Wyleczenie jej z dość niebezpiecznej klątwy, ma jednak swoje poważne konsekwencje. Postanawia on zamieszkać w domu nastolatki i przerobić go na swój nowy pałac. Hinome pozbywając się jednego ciążącego na niej problemu, zostaje postawiona w sytuacji bez wyjścia, która wskazuje, że jej życie nadal nie będzie usłane różami.

To już drugi tytuł wydawnictwa Studio JG, w którym zostaje poruszony tematyka starożytnego Egiptu. W przeciwieństwie do „Oka Horusa” tutaj fabuła nie jest jednak osadzona w zamierzchłych czasach, a sama „historia” nie pełni aż tak ważnej funkcji. Jest ona tutaj raczej podstawą bardziej wartkiej i pełnej humoru przygody we współczesności. Na pierwszy plan wysunięte są bowiem elementy bardzo typowe dla gatunku shōnen, czyli: akcja, widowiskowość, humor i ciekawe zaprezentowane różnorodne postacie. Brzmi to dość sztampowo i nie ma co ukrywać, że pod pewnymi względami tak jest. Twórca, decydując się na stworzenie takiej historii, sięgnął bowiem bo wiele wykorzystanych już wcześniej schematów. Jeśli jednak coś się sprawdza i nadal zapewnia odbiorcom całą masę przyjemności, nie ma większego sensu tego zmieniać i próbować tworzyć czegoś „innowacyjnego” na siłę. Dodatkiem do sprawdzonej treści jest tutaj również pewna dawka autorskich pomysłów, gdzie Makoto Morishita popuszcza swoją wodzę fantazji, serwując kilka ciekawie zapowiadających się tajemnic. W jaką stronę seria się rozwinie i czy jej potencjał zostanie należycie wykorzystany? Na podstawie pierwszego tomiku nie można tego wyrokować, wszystko wskazuje jednak na to, że będziemy mieć tutaj do czynienia z kolejną prostą, ale przyjemną mangą, która znajdzie swoje grono czytelników.

Dobry shōnen obok odpowiednio skrojonej fabuły musi charakteryzować się również dobrą oprawą graficzną. Pod tym względem manga prezentuje się naprawdę nieźle i nie ma tutaj niczego, co mogłoby zakłócić pozytywny wizualny odbiór tytułu. Projekty postaci są należycie dopracowane, a sceny „walk” pokazane z odpowiednią dynamiką. Jedynie kwestie teł (a raczej w większości kadrów ich braku), może wywoływać pewien grymas niezadowolenia (ale jest to problem bardzo wielu tytułów).

IM: Wielki Kapłan Imhotep #1 to pozycja ciekawa, przyzwoicie dopracowana pod wieloma względami, która ma szansę zapewnić prostą, ale wciągającą rozrywkę szerokiemu gronu odbiorców. Nie jest to jednak manga wybitna i raczej nigdy taką się nie stanie, więc jeśli ktoś jest mocno wybredny w doborze tytułów do lektury, to przed zakupem powinien się dwa razy zastanowić.

Zarówno ten tytuł, jak i inne mangi można nabyć w sklepie Komiksiarnia.pl