Czarownica Zora tom 2 – recenzja komiksu.

Pierwszy tom przygód tytułowej młodej czarownicy okazał się naprawdę przyjemną dawką fantastyki dla młodszych wielbicieli magii i przygody. Czy tak samo jest w przypadku albumu Czarownica Zora tom 2: Zakazana Biblioteka? Czy Zora odkryje tajemnice swojej rodziny i odzyska utracone moce?

Nastoletnia Zora ma zupełnie inne plany na przyszłość niż jej babcia, która pragnie, aby wnuczka była zwykłą nastolatką chodzącą do zwykłej szkoły. Bohaterka nieustannie marzy jednak o tym, aby zostać wielką czarownicą. Zanim jednak marzenia te zostaną zrealizowane, musi ona odzyskać swoje moce i zrobić to tak by nikt się o tym nie dowiedział. Wiąże się to z odkryciem kilku pilnie strzeżonych sekretów i ściągnięciem na siebie poważnego niebezpieczeństwa.

Raczej dla nikogo nie będzie zaskoczeniem, że w Czarownica Zora tom 2 ponownie najważniejszą częścią historii jest tytułowa bohaterka. Nastolatka, która, choć młoda, jest pełna ambicji, odwagi i ciekawości świata, dzięki czemu trudno jej nie lubić. Scenarzysta sporo uwagi poświęca tu na pokazanie jej „podwójnego oblicza”. Początkującej czarownicy starającej się rozwijać swoje moce i 12-latki mającej pewne przyziemne radości i kłopoty.

Dodatkiem do tego wszystkiego jest tu jeszcze mocniejsze zanurzenie czytelnika w świat magii i powiązanych z tym sekretów (w postaci tytułowej zakazanej biblioteki). Fabuła nabiera więc pewnej głębi, nadal jednak opiera się ona na dość prostych i znanych schematach. Najważniejsze jest jednak to, że treść podana została w bardzo przyjemnej i angażującej formie, która zachęca do dalszego śledzenia losów Zory.

Pewne małe zastrzeżenia można mieć tu jedynie do dość przeciętnych postaci drugoplanowych. Jak na razie w serii nie pojawił się nikt, kto mógłby mocniej przykuwać uwagę czytelnika, a tym samym stać się przeciwwagą dla nastoletniej czarownicy.

Podobnie jak w pierwszym tomie mocną stroną komiksu jest tu jego oprawa graficzna. Ilustracje są dynamiczne, pełne detali i doskonale oddają nastrój poszczególnych scen. Kolorystyka prac Ariane Delrieu jest bogata i świetnie dopasowana do atmosfery poszczególnych scen. W momentach niebezpieczeństwa tonacje stają się ciemniejsze, a w chwilach spokojniejszych emanują żywym kolorem.

Jak na razie seria prezentuje się naprawdę dobrze, czego świadectwem jest właśnie udana druga odsłona. Młodzi/nastoletni wielbiciele magii i sekretów na pewno będą z tego tytułu/serii zadowoleni.

	PLUSY:	MINUSY:
	Żywiołowa ciekawa główna bohaterka.	Dość przeciętne postacie drugoplanowe.
	Prosta, ale przyjemna dawka rozrywki.	Fabuła bywa przewidywalna.
	Ładna oprawa graficzna.

Album do recenzji dostarczyło wydawnictwo Egmont. Komiks można również znaleźć w ofercie Komiksiarnia Katowice.