Cienie starej wiary – recenzja komiksu Ofiarnicy tom 2.

Drugi tom Ofiarników to potwierdzenie, że seria nie zwalnia tempa. Mroczna intryga gęstnieje, a bohaterowie stają przed jeszcze trudniejszymi wyborami. Jeśli zastanawiasz się, czy warto sięgnąć po Ofiarnicy tom 2, ta recenzja pomoże Ci podjąć decyzję.

Komiks „Ofiarnicy” to jedno z tych dzieł, które nie pozostawiają obojętnym. Tom 2 kontynuuje opowieść o ludziach, którzy stali się ofiarami w nieustannie zmieniającym się, brutalnym świecie, gdzie każdy ruch może oznaczać koniec istnienia. Rick Remender, znany ze swojej umiejętności tworzenia skomplikowanych postaci i głęboko emocjonalnych historii, nie zawodzi również w tym wydaniu, rozwijając temat traumy i poświęcenia.

Narracja i świat przedstawiony.

Album urzeka już od pierwszych stron, wykorzystując sprytny zabieg narracyjny, gdzie sztuka staje się preludium do głównego wątku. Narracja cofa się, by opowiedzieć poruszającą historię życia Noom, malując obraz jej motywacji i tragicznego poświęcenia. Jednocześnie warstwa graficzna bezlitośnie ukazuje konsekwencje zdrady i rozpaczy. Widzimy króla, który w imię wyższego dobra poświęcił własną córkę, lecz jego nadzieje legły w gruzach – miasto zostaje zniszczone, a on sam, targany rozpaczą i frustracją, rzuca się do ataku. Ich bóstwo, Aquatica, wydaje się obojętne na błagania króla, a nawet gdy staje do konfrontacji z Luną, zachowuje stoicki spokój.

Jednak to los Soluny w tym zeszycie chwyta za serce najmocniej. Podczas gdy słowa narratora odsłaniają fragmenty jej przeszłości, kadry komiksu bezlitośnie konfrontują nas z jej teraźniejszością. W tym wymiarze czasowym słowa tracą na znaczeniu, ustępując miejsca sugestywnym obrazom i paralelom, które sami musimy dostrzec. Luna opowiada o własnych zmaganiach, być może o swojej decyzji, by porzucić żerowanie na niewinnych. Nie przypuszczała jednak, że pewnego dnia jej własna córka będzie musiała uciekać, by ratować życie, pozbawiona mocy, z którymi przyszła na świat.

Postacie i ich rozwój.

Postacie są tu więc najważniejszym punktem scenariusza. W drugim tomie mamy okazję bliżej poznać ich motywacje, pragnienia i lęki. Remender nie boi się ukazać ich słabości, co sprawia, że stają się one jeszcze bardziej autentyczne. 

Z drugiej strony, relacje między bohaterami są skomplikowane i pełne napięcia. Remender bardzo dobrze balansuje między akcją a rozwojem postaci. Konflikty, zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne, sprawiają, że każda interakcja ma swoją wagę.

Ilustracje i styl artystyczny.

Oprawa w komiksie ponownie jest na bardzo wysokim poziomie. Rysunki w tym tomie są pełne szczegółów, które świetnie oddają klimat świata przedstawionego. Styl graficzny jest dynamiczny i bardzo ekspresyjny, co idealnie współgra z intensywnością fabuły. Rysunki pełne są kontrastów – z jednej strony brutalność z drugiej pewne ukryte piękno.

Podsumowanie.

Przemyślana konstrukcja fabuły, ciekawi bohaterowie i świetnie rysunki powodują, że Ofiarnicy tom 2 to doskonała kontynuacja serii, która zapewnia czytelnikowi wysoką jakościowo popkulturą rozrywkę. Każdy, kto ma za sobą lekturę pierwszego tomu, powinien więc szybko sięgnąć po ten komiks.

Album do recenzji dostarczyło wydawnictwo Lost in Time.

Komiks do znalezienia również na Komiksiarnia Katowice i Ceneo.