Magia, uczucia, przeznaczenie – recenzja mangi Wiedźmy.

Jednotomówka Wiedźmy od wydawnictwa Waneko, proponuje nietypową formę narracji, łącząc feministyczne i ekologiczne przesłania z mrocznym, surrealistycznym klimatem. Graficznie album balansuje między perfekcyjnymi detalami a świadomą surowością. Czy to wystarczy aby zaciekawić i zachwycić czytelnika?

Mistyczna podróż przez świat czarownic.

Manga Wiedźmy autorstwa Daisuke Igarashiego to dwutomowy zbiór opowiadań (na naszym rynku wydany w formie jednotomówki), który w unikalny sposób eksploruje różnorodne oblicza czarownic. 

Każda historia to inna przestrzeń geograficzna i kulturowa. Centralnym motywem są kobiety obdarzone niezwykłymi mocami, które mogą być zarówno ochronne, jak i niszczycielskie. Przeplatają się tu opowieści o Nicole — kobiecie z potężną magią snującej własne plany. Ciral — młodej tkaczce tworzącej magiczne dywany, a także o Kumari, która staje się duchem opiekuńczym dżungli. W ten sposób manga Wiedźmy nie tylko prezentuje mityczne postaci, ale też dotyka kwestii ekologii, duchowości i złożonych relacji międzyludzkich.

Czarownice jako metafory społeczne i ekologiczne.

Wiedźmy to manga, która wychodzi poza ramy klasycznego fantasy. Daisuke Igarashi podejmuje ważne tematy związane z marginalizacją kobiet, zmaganiem się z tradycją i nowoczesnością oraz wpływem człowieka na naturę. Czarownice w jego opowieściach to nie tylko postacie z magicznymi zdolnościami, lecz przede wszystkim symbole złożoności kobiecej tożsamości — od ambicji i siły po cierpienie i samotność. Autor zwraca uwagę na ochronę środowiska, pokazując, jak destrukcja natury łączy się z problemami społecznymi. Wątki ekologiczne przenikają całe dzieło starając się budować głęboki, refleksyjny wymiar tej mangi, co niestety nie zawsze dobrze wychodzi.

W niektórych opowieściach symbolika ekologiczna wydaje się zbyt nachalna, przez co gubi się balans między treścią a formą. Igarashi zdaje się momentami bardziej skupiony na estetyce przekazu niż na jego klarowności, co może pozostawić czytelnika z poczuciem niedosytu lub interpretacyjnego zagubienia. Pomimo to, trudno odmówić mu odwagi w podejmowaniu trudnych tematów i próby połączenia duchowości z aktywizmem. Czarownice stają się głosem tych, których się nie słucha — kobiet, natury, społecznych wyrzutków — tworząc złożony, choć nie zawsze w pełni udany komentarz na temat kondycji współczesnego świata. Nawet jeśli przesłanie bywa chwilami rozmyte, to jego obecność i szczerość stanowią o sile tego dzieła i nadają mu głębszy, niemal medytacyjny wymiar.

Struktura narracyjna i odbiór czytelnika.

Manga ma formę antologii, gdzie poszczególne opowieści, choć luźno powiązane motywem czarownic, różnią się stylem i tonacją. Dzięki temu czytelnik otrzymuje różnorodne doświadczenia — od melancholijnych, refleksyjnych historii po momenty napięcia i grozy. Narracja często bywa tu nieoczywista, co może wymagać od czytelnika skupienia i interpretacji. Z jednej strony buduje to fascynującą atmosferę, z drugiej jednak niektóre fragmenty, zwłaszcza te oparte na symbolice i folklorze, mogą wydać się nieco hermetyczne lub trudne do jednoznacznego zrozumienia. 

To sprawia, że lektura mangi nie jest prostą rozrywką, lecz raczej intelektualnym i emocjonalnym wyzwaniem. Igarashi nie prowadzi odbiorcy za rękę — zmusza go do zatrzymania się, kontemplacji i poszukiwania własnych znaczeń. Taka forma narracji może zrazić mniej cierpliwych czytelników, ale dla wytrwałych stanie się źródłem głębokiej satysfakcji i wielopoziomowych interpretacji.

Artystyczna warstwa i styl graficzny.

Styl rysunków Igarashiego cechuje się tutaj organiczną, nieco chaotyczną linią, która doskonale oddaje atmosferę tajemnicy i mistycyzmu. Artysta, wywodzący się z malarstwa olejnego, skupia się na detalu, zwłaszcza krajobrazów i ekspresji postaci. Jego ilustracje przenikają czytelnika wnikliwą symboliką i emocjami, łącząc realizm z onirycznością i momentami niemal horroru. Sceny lasów Amazonii, lodowych gór czy tętniących życiem bazarów w Stambule są przedstawione z dużą dbałością o klimat, który potęguje wrażenie zanurzenia w świecie pełnym magii i starożytnych sekretów.

Podsumowanie.

Wiedźmy to manga ambitna, pełna ciekawych pomysłów i artystycznego wyrazu, która wyraźnie stara się wykraczać poza konwencje klasycznego fantasy. Daisuke Igarashi podejmuje ważne tematy społeczne i ekologiczne, a jego symboliczna narracja oraz niejednoznaczne postaci mogą zachwycić czytelników szukających głębi i refleksji. Niestety, mimo wielu mocnych stron, dzieło nie jest wolne od potknięć – momentami zbyt hermetyczne, nie zawsze spójne fabularnie, czasem zbyt silnie opierające się na estetyce kosztem jasności przekazu. To pozycja wartościowa i warta uwagi, ale niepozbawiona ograniczeń, które nie pozwalają jej wznieść się na poziom tytułu wyśmienitego.

Mangę do recenzji dostarczyło wydawnictwo Waneko.

Tytuł można również znaleźć na Komiksiarnia Katowice oraz Ceneo.