Pożeracze Nocy tom 3 – recenzja komiksu.

Czy jesteś gotowy na apokalipsę, którą przypadkowo wywołała pewna rodzinka? Taką właśnie treść można znaleźć w albumie Pożeracze Nocy tom 3, czyli finale uznanej trylogii duetu Liu i Takeda. Ten tom stawia bliźniaki Milly i Billy w obliczu apokalipsy, łącząc horror, fantasy i dramat rodzinny w spektakularną, wizualną ucztę.

Punkt wyjściowy trzeciego tomu serii zatytułowanego Niech przyjdzie ich królestwo, jest napięty i widowiskowy. Los Angeles przypomina bowiem pobojowisko. Przypadkowe otwarcie przez rodzeństwo Ting portalu do innego świata sprawia, że bliźniaki muszą stawić czoła potężnym siłom nadprzyrodzonym. Milly budzi się ze śpiączki, próbując odnaleźć się w nowej, przerażającej rzeczywistości. Jej brat Billy stara się ratować, co się da, w mieście opanowanym przez chaos. Na głównej scenie znajduje się również złowrogi czarnoksiężnik Pal Ming, który będzie najgroźniejszym przeciwnikiem, z jakim bliźniaki miały do tej pory do czynienia.

Zdecydowanie jednym z największych atutów albumu Pożeracze Nocy tom 3  jest równowaga między spektakularną akcją a chwilami introspekcji bohaterów. W tym tomie wreszcie dowiadujemy się więcej o ich przeszłości, sięgającej Hongkongu lat 50. Marjorie Liu świetnie prowadzi narrację, pozwalając czytelnikowi poznać motywacje zarówno głównych, jak i drugoplanowych postaci, a także wplatając autentyczne ludzkie emocje do wyrazistej grozy. 

Siłą napędową opowieści nadal pozostaje tu dynamika rodzinna i to ona stanowi serce tomu Niech przyjdzie ich królestwo. Bardzo ciekawie prezentuje się ewolucja bliźniaków. Billy i Milly przestają być tylko pionkami w grze rodziców. Dorastają oni do swoich mocy i stają się równorzędnymi graczami, choć ich metody działania przynoszą różne skutki.

Scenariusz od samego początku jest więc gęsty i mocno angażujący. Autorka stara się tu zamknąć wiele wątków, co jej się udaje, chociaż momentami narracja ugina się pod ciężarem nadmiaru treści. Obok widowiskowości i emocji nie brakuje tu również odrobiny humoru i ciętych ripost. W porównaniu z poprzednimi częściami jest ich jednak znacznie mniej, ustępują one bowiem miejsca powadze zaprezentowanej sytuacji. Stawka jest po prostu zbyt wysoka, aby bohaterowie mieli czas na żarty.  

Komiks stawia ponadto trudne pytania o poświęcenie jednostki dla ogółu i o to, czy każdą apokalipsę da się cofnąć. Jest tu więc sporo rozbudowanych dialogów, w których bohaterowie analizują swoje relacje i plany. Rozmowy te nie są jednak sztuczne i nużące i znacząco pogłębiają one portret psychologiczny postaci, chociaż momentami trochę spowalniają one akcję.

Obok świetnego scenariusza zachwycać można się tu również oprawą graficzną. Sana Takeda dostarcza wizualnych arcydzieł, które sprawiają, że każda strona jest małym dziełem sztuki. Jej akwarelowe ilustracje charakteryzują się stonowaną paletą barw, bogactwem detali i niezwykłą dbałością o emocje bohaterów. Takeda w swoich pracach przechodzi od spokojnych rozmów do wizualizacji koszmarów i potwornych stworów, które przenikają do świata realnego. Detale tych rysunków  robią naprawdę piorunujące wrażenie i znacząco podsycają klimat dzieła.

Pożeracze Nocy tom 3 to więc imponujące zakończenie trylogii, które łączy dramat, horror i fantasy w spójną, pełną emocji opowieść. Marjorie Liu po raz kolejny udowadnia, że potrafi tworzyć bohaterów złożonych i autentycznych, a Sana Takeda zachwyca mistrzowskimi ilustracjami, które sprawiają, że każda scena nabiera epickiego charakteru.