Legendy Albionu – recenzja komiksu Pendragon tom 1.

Świat legend arturiańskich od dawna inspiruje twórców popkultury. Regularnie pojawiają się więc nowe pozycje czerpiące garściami z tego tematu. Do tego grona zalicza się również album Pendragon tom 1. Dzieło Jerome Le Gris’a który obiecuje czytelnikowi mieszankę heroizmu, tajemnic i mroku. To wszystko ponadto podlane mitem o Świętym Graalu. Czy taka mieszanka ma szansę zachwycić czytelników? Odpowiedź znajdziesz w recenzji.

Mroczne czasy królestwa Alby.

Pendragon tom 1 to komiks, który z rozmachem sięga po wspomniany już mit arturiański oraz legendę Świętego Graala i przepisuje je na nowo  konwencji mrocznego, brutalnego dark fantasy.

Historia rozgrywa się w Albie – krainie podzielonej na siedem królestw pogrążonych w chaosie, wojnie i religijnych napięciach. Merlin Starszy, przedstawiciel starych bogów, snuje misterną intrygę, której celem jest przywrócenie dawnego ładu. Jego nadzieją jest Artur – przywódca najemników, którego przeznaczeniem może być coś więcej niż tylko miecz i bitwa. Na jego drodze pojawia się Elwen, córka króla Leodana – a spotkanie tych dwojga nie jest przypadkowe. W tym samym czasie Nimue, kapłanka pradawnych bóstw, wyrusza w poszukiwania legendarnego oręża.

Tak rozpoczyna się gra o władzę, tron i wpływy, a na szachownicy tej wielkiej historii są zarówno bohaterowie, jak i potwory – nie tylko te z legend.

Scenariusz i narracja.

Scenariusz Jérôme Le Grisa to majstersztyk opowieści historyczno-mitycznej. Autor nie tylko sięga do legend arturiańskich, ale z powodzeniem osadza je w kontekście quasi-historycznym.

Narracja prowadzona jest płynnie – dynamiczne sekwencje akcji przeplatają się z politycznymi rozgrywkami i subtelnymi dialogami. Le Gris pokazuje złożoność świata, nie bojąc się zagłębiać w niuanse sojuszy, zdrad i konfliktów, nie tracąc przy tym tempa opowieści. Każdy wątek – czy to walka Artura, misja Nimue, czy manipulacje Merlina – ma swój ciężar i znaczenie.

Mrok, przemoc i magia.

Pendragon to opowieść głęboko zakorzeniona w nurcie dark fantasy. Nie znajdziemy tu błyszczących zbroi i idealistycznych rycerzy – zamiast tego autor serwuje brudną, brutalną rzeczywistość, w której każde zwycięstwo okupione jest zdradą, przemocą lub politycznym kompromisem. Świat przedstawiony jest bezlitosny, dziki i złożony – przypomina skrzyżowanie Gry o tron z Władcą Pierścieni i echem staroangielskich legend.

Religijny konflikt między wyznawcami starych bóstw a nową wiarą, nadaje opowieści głębi, tworząc silne tło ideologiczne dla działań bohaterów. Merlin, Nimue, Artur czy Mordred nie są postaciami jednowymiarowymi – ich motywacje są złożone, a działania często moralnie niejednoznaczne.

Wizualna uczta w mrocznych barwach.

Kolejną bardzo silną stroną komiksu są rysunki autorstwa Benoîta Dellaca i Paolo Martinella. To właśnie oni tchnęli życie w surowy, ponury świat pełen dzikich lasów, monumentalnych twierdz i krwawych bitew. Styl graficzny jest realistyczny, ekspresyjny i bardzo szczegółowy – z każdej planszy bije dramaturgia i epicki rozmach.

Kadrowanie i kompozycja plansz przywodzą na myśl filmowy montaż – nie brakuje szerokich kadrów bitewnych czy intymnych zbliżeń na twarze bohaterów. Kolorystyka – przygaszona, często ciemna – doskonale buduje atmosferę niepewności, przemocy i nieuchronnego przeznaczenia. To dzieło, które można podziwiać nawet bez czytania – ale w połączeniu z treścią tworzy niemal totalne doświadczenie.

Podsumowanie.

Pendragon tom 1 to naprawdę zachwycający wstęp do opowieści o nowym Arturze – bękarcie, który może stać się królem, i świecie, który musi zdecydować, komu zaufa: bogom przeszłości czy nowemu porządkowi. To komiks, który nie tylko oferuje świetną lekturę, ale także otwiera apetyt na więcej.

Album do recenzji dostarczyło wydawnictwo Lost in Time.

Komiks można również znaleźć na Komiksiarnia Katowice i Ceneo.