Powieść graficzna Charlesa Burnsa Black Hole to doskonały przykład tego, że komiksy już dawno przestały być tylko tytułami rozrywkowymi i stały się naprawdę wysublimowaną kulturą. Jeżeli więc ktoś nie miał jeszcze okazji obcowania z tą pozycją, to nie ma ku temu lepszej okazji. W ofercie wydawnictwa Kultura Gniewu pojawiło się bowiem wznowienie tego tytułu.
Wesołe lata 70-te i życie nastolatków.
Akcja powieści przenosi nas na przedmieścia Seattle do połowy lat siedemdziesiątych. Autor skupia się tutaj na wielu postaciach ze środowiska ówczesnych nastolatków, dla których liczy się dobra zabawa, alkohol, imprezy i sex. Najmocniejszy fabularny nacisk położony zostaje jednak na czwórkę z nich: Elizabeth, Chris, Keitha i Roba. Każdy z tych postaci jest inna, ma swoje cele, priorytety i odmienny sposób postrzegania otoczenia. Łączy ich jednak jedna wspólna cecha, wszyscy zarażeni są tajemniczą chorobą nazywaną „francą”, która wywraca ich dotychczasowe życie do góry nogami i prowadzi do wielu tragedii.
Masa nietuzinkowej treści.
Raczej nie trzeba nikogo uświadamiać, czym może być tutaj wspomniana „franca”, mająca ogromny wpływ na życie nastolatków (chociaż nie jest to nigdzie jasno powiedziane). Nie jest to jednak jedyny ważny element komiksu. Ponadto autor nie stara się tutaj stygmatyzować samej choroby czy dotkniętych nią osób. W głównej mierze skupia on uwagę na rozwoju emocjonalnym młodych bohaterów. Tworzy treści, które wymuszają na czytelniku pewną refleksje nad życiem. Łączy on jednocześnie w ciekawy sposób elementy dramatu i horroru.
Na kolejnych stronach widzimy jak różne doświadczenia miłosne, ból, strach, odrzucenie czy postępująca alienacja ma wpływ na zachowanie bohaterów. Pochłaniając kolejne plansze albumu zauważamy, że twórca dzieła starał się zachować całkowitą neutralność zarówno wobec postaci, jak i samej historii. Nie znajdziemy tutaj prawie żadnego fragmentu mocno nacechowanego jego własnymi przekonaniami. Kwestię oceny i analizy przedstawionej treści pozostawia on do rozważania czytelnikowi. Burns obok tego wszystkiego stara się również pokazać, że poczynania nastolatków i ich hedonizm jest odzwierciedleniem ich silnej potrzeby nawiązania przez młode osoby więzi emocjonalnych. Prowadzi to dość ironicznej sytuacji, w wyniku której jeszcze bardziej są oni spychani na margines i mocniej odizolowani psychicznie od innych.
W albumie znalazło się również trochę seksualnej treści (nieprzekraczającej jednak pewnej bariery). Autor nie traktuje tutaj „sexu” jako czegoś złego, w ciekawy sposób dostrzega on jednak fakt, że cielesność dość mocno została wypaczona przez nastolatków i przestała pełnić rolę intymnego zbliżenia dwójki bliskich sobie osób.
Rysunki.
Zastosowanie czarno-białej stylistyki zapewnia albumowi niesamowity wręcz psychodeliczny klimat, który wylewa się dosłownie z każdej planszy. Niczego złego nie można również napisać o samych projektach postaci, które prezentują się niebywale intrygująco. Mimika ich twarzy idealnie oddaje targające nimi emocje. W niektórych planszach wypływa z nich mocno sugestywny mrok, który dodatkowo potęgowany jest ich niektórymi przerażającymi obliczami.
Dla koneserów.
Black Hole to bez cienia wątpliwości jedna z tych powieści graficznych, które na stałe zagościły już w panteonie „mistrzów”. Poetycka wręcz treść połączona z dramaturgią i horrowym zacięciem sprawia, że album powinni docenić miłośnicy naprawdę dobrej i wartościowej komiksowej kultury.
OCENA:
Black Hole.
Obyczajowy horror o życiu, miłości, potrzebie bliskości, wyobcowaniu i bezradności wobec postępującej tragedii. Tytuł wręcz idealny, obok którego naprawdę trudno jest przejść całkowicie obojętnie.
Dziękujemy wydawnictwu Kultura Gniewu za udostępnienie egzemplarza do recenzji.