Ludzie i potwory – recenzja mangi Starving Anonymous tom 3-4.

Jak daleko można posunąć się w opowiadaniu historii, która jednocześnie fascynuje i niepokoi? Tomy 3 i 4 Starving Anonymous pokazują, że groza w mandze może być subtelna i angażująca. Fabuła rozwija się tu w sposób subtelny, ale napięcie narasta z każdą przeczytaną stroną. Czy jesteś gotów zanurzyć się w tej mrocznej i brutalnej lekturze?

Starving Anonymous to manga, która od pierwszych stron wciąga w mroczny i niepokojący świat podziemnego ośrodka. Kolejne tomy serii utrzymują przerażającą atmosferę, łącząc brutalny horror z elementami thrilleru psychologicznego. Autorzy konsekwentnie rozwijają zarówno postacie, jak i okrutny świat przedstawiony, pokazując nowe oblicza cierpienia i manipulacji.

TOM 3.

Trzeci tom zaczyna się od konsekwencji śmierci jednej z „istot” w ośrodku. Natsune, wykorzystując swoją szczególną naturę „proliferanta”, doprowadza do zabicia potwora, co wywołuje chaos wśród kierownictwa. W odpowiedzi 17 pracowników zostaje wybranych losowo i przeznaczonych na pożywienie. Kierownictwo, starając się ponadto zminimalizować straty, wysyła specjalną jednostkę zmodyfikowanych ludzi, by znaleźli winnych.

W tomie pojawia się nowy wątek, którym jest Klan Zmierzchu. Jego członkowie dbają o bezpieczeństwo ośrodka, ale także wykorzystują zmodyfikowanych ludzi do brutalnych eksperymentów. To wprowadza dodatkowe zagrożenie dla bohaterów i podkreśla bezwzględność całego systemu.

Iye, Kazu i Natsune ponownie stają tu przed trudnymi decyzjami. Bohaterowie dzielą się na grupy, jedni pragną uciec z ośrodka, inni planują jego zniszczenie od środka. Taka dynamika pozwala śledzić różne strategie przetrwania i rozwijać postacie w sposób angażujący czytelnika.

Najbardziej wyróżniają się charakterem Natsune i Yamabiki. Jeden dąży do zemsty, drugi do szalonej naukowej fascynacji. Ich działania wpływają na losy całej grupy, a moralne dylematy i napięcie dodatkowo potęgują mroczny klimat. 

Akcja nie rozwija się tu nadmiernie szybko. Tom pełni funkcję przejściową i przygotowuje grunt pod kolejne wydarzenia. Podział bohaterów na grupy pozwala pokazać różne perspektywy ośrodka. Wątki korporacyjne, eksperymentalne i ucieczki bohaterów przeplatają się, tworząc ciekawą wielowarstwową narrację. Niektóre momenty fabuły wydają się jednak trochę zbyt absurdalne. Jednak mocne kreacje postaci i napięcie rekompensują te niedociągnięcia. Widać także subtelne komentarze na temat społeczeństwa, traktowania ludzi i moralnych dylematów.

Seria konsekwentnie utrzymuje też wysoki poziom wizualnego horroru. Grafika jest pełna szczegółów, od ciasnych korytarzy ośrodka po makabryczne deformacje ludzi. Każda scena krwi i cierpienia jest starannie zaprojektowana, co wywołuje dyskomfort i strach.

TOM 4.

Czwarta odsłona serii to nic innego jak kolejna porcja mocnych wrażeń i przerażających scen. Autor łączu tu gore, thriller psychologiczny i science fiction w spójną całość. Ten tom pozwala ponadto głębiej poznać postacie i ich motywacje.

Poznajemy tu między innymi lepiej profesora Kiriyû i jego powiązania z Yamabikim. Retrospekcje ukazują przeszłość obu bohaterów. Dzięki temu dowiadujemy się, skąd bierze się ich obsesja na punkcie eksperymentów. Profesor Kiriyû wyjawia również nazwę ośrodka, gdzie rozgrywa się cała akcja. To odkrycie wprowadza nowe napięcie i wyjaśnia, jak powstały istoty zniewalające ludzi.

Natsune w tym tomie ratuje przyjaciół w dramatycznym momencie. Choć nie ratuje ich od śmierci, chroni przed jeszcze gorszym losem. Jego działania dodają napięcia, a jednocześnie pokazują złożoność moralną bohaterów. Sceny te łączą akcję, horror i tajemnicę, zwiększając emocjonalne zaangażowanie czytelnika.

Duża część tomu poświęcona jest wspomnianej retrospekcji. Historia jest przez to dłuższa niż w poprzednich tomach i momentami trochę zbyt przewidywalna. Mimo to pozwala lepiej zrozumieć psychikę postaci i ich motywacje.

Grafika Kazu Inabe kolejny raz potęguje atmosferę duszności i niepokoju. Ciemne kadry i ciasne wnętrza wzmacniają uczucie zagrożenia, a klimat z każdą stroną robi się coraz mroczniejszy i gęstszy. 

Podsumowanie.

Starving Anonymous tom 3-4 konsekwentnie rozwijają mroczny świat podziemnego ośrodka. Seria naprawdę udanie łączy brutalny horror, thriller psychologiczny i elementy science fiction, ukazując zarówno przerażających antagonistów, jak i nieidealnych bohaterów. Pomimo momentami spowolnionej fabuły, oba tomy utrzymują silne emocje i wciągające napięcie. Całość pozostawia czytelnika z ciekawością i niepokojem, przygotowując grunt pod kolejne wydarzenia serii.